Slaapstand…

Op 3 december 2020 schreef ik mijn eerste bericht op dit blog met de titel:
‘De geboorte van mijn blog’
Ik plaatste er een foto van een pasgeboren kitten bij. 
Nu, drie jaar later, kijk ik terug. Dat past ook een beetje bij de tijd van het jaar…

De tijd dat ik advies gaf over sparen, verzekeren, levenstestamenten en andere financiële zaken, lijkt te hebben bestaan in een ander leven. Ik herinner me die tijd, bijna 38 jaar lang, grotendeels als een mooie tijd. Alleen de laatste paar jaar klopte het niet meer. Dat lag niet aan mij of aan het werk. We pasten simpelweg niet meer bij elkaar, waren uit elkaar gegroeid zoals soms gebeurt in het beste huwelijk. Maar net als velen in een huwelijk doen, modderde ik door tot uiteindelijk de rek er echt uit was en ik feitelijk geen keus meer had. Een mediator had dit ‘huwelijk’ niet meer kunnen redden. Ik zat thuis en ging verder met dat wat ik al twee jaar deed naast m’n werk: schrijven. Steeds meer besefte ik dat ik me veel gelukkiger voelde thuis achter mijn laptop met mijn personages. 

Inmiddels voel ik me als een vis in het water. Blij ben ik met de mensen die mij de kans hebben gegeven om te doen waar ik gelukkig van word. Mijn schrijfjuf Maria en mijn eerste uitgever waar alles begon. Mijn huidige uitgever waar ik me ‘thuis’ voel en waarvan ik hoop dat hij ook m’n volgende boek zal uitgeven (63000 woorden Han, dus het einde is in zicht). Mijn collega schrijfster die in me geloofde en me het zelfvertrouwen gaf om in het diepe te duiken. Die vol vertrouwen een groot deel van haar cursisten aan me overdroeg. Ik heb een hoop geleerd. En vooral veel over mezelf, over stappen durven zetten, over keuzes maken en te durven doen waar je gelukkig van wordt. 

Mijn blog ligt het laatste half jaar wat in het verdomhoekje. Hoewel ik me nog steeds erger aan zaken in het dagelijks leven, ik nog steeds grappige anekdotes zou kunnen schrijven over het leven van een 50+, inmiddels 60-, vrouw, komt het er gewoon even niet van en moet ik ook eerlijk bekennen dat mijn hart ligt bij het schrijven van romans. Daarnaast heb ik ook mijn freelance werk. En eerlijk is eerlijk van een blog kan ik niet leven, dus krijgt het werk voorrang. Verder zijn mijn mantelzorgtaken wat uitgebreid. De zorg in Nederland staat onder druk, personeelstekort heeft ervoor gezorgd dat mijn moeder op dit moment geen hulp krijgt en ik die taak dus op me heb genomen, wat ik met liefde doe. 

Mijn blog staat op het moment dus even in de slaapstand.
Wie weet volgend jaar weer…
Het leven blijft nu eenmaal bestaan uit het maken van keuzes…