Gepubliceerd op 12 juni 2021 om 12:58
Schrijven is tegenwoordig helemaal in. Zeker het afgelopen ‘corona’ jaar zijn enorm veel mensen eindelijk begonnen aan die lang gekoesterde droom, dat boek schrijven. Een fractie van al die hoopvolle startende schrijvers ronden hun boek ook daadwerkelijk af. Vorig jaar is er echter een record aantal manuscripten aangeboden aan uitgevers.
Ik koos dus niet het meest gunstige jaar om mijn afgeronde manuscript aan te bieden. Ik had het natuurlijk op de plank kunnen laten liggen in afwachting van rustigere jaren, maar dat kon ik niet. Ik wilde horen wat mensen er van vonden. Ik wilde de feedback die ik zou krijgen gebruiken om m’n verhaal, m’n schrijfstijl te verbeteren. Dus liet ik het niet liggen op die plank maar liet ik het redigeren door Maria Genova en stuurde ik het midden in het drukke corona jaar op naar verschillende uitgevers.
Van de enorme berg aangeboden manuscripten wordt maar een fractie uiteindelijk uitgegeven. Normaal, dus afgezien van corona, ontvangt een uitgever zo’n 900 a 1000 manuscripten per jaar in zijn mailbox. Van al die manuscripten verdwijnt 99% in de digitale prullenbak. De kans op een afwijzing is groot. Als ik aan de aantallen manuscripten denk die daarom nooit een cover krijgen en als A4 document op een laptop blijven staan prijs ik mezelf gelukkig dat Roel van Gigaboek mijn boek wilde uitgeven. Ik had verder persoonlijk geen grote verwachtingen, er zijn uiteindelijk maar weinig ‘Saskia Noorts’.
De vraag wanneer je een bestsellerauteur bent is sowieso nog lastig. Vroeger was dat bij 100.000 exemplaren. Tegenwoordig zijn de meningen daarover verdeeld. De één zegt bij 10.000 de ander zegt bij 25.000. Daarbij maakt ook het genre nog een verschil. Maar al zouden we uitgaan van 10.000, is dat een droom, die iedere startend schrijver mag hebben, maar die niet heel realistisch is. De werkelijkheid is dat je vaak niet eens 1000 exemplaren verkoopt. De meeste onervaren, onbekende schrijvers verkopen aan bekenden, familie, vrienden, misschien nog wat vrienden van vrienden, veel meer niet. Met een verkoop van 100 of 200 boeken zijn de meesten al blij mee. Ik vroeg me dan ook niet af wat ik aan mijn boek zou kunnen verdienen, ik vroeg me eerder af of ik mijn investering eruit zou halen. Van elk verkocht boek krijg je als auteur gemiddeld 10%. Als je boek voor 20 euro wordt aangeboden verdien je een luttele 2 euro per boek. Dat schiet niet echt op. Schrijven moet dus liefde zijn, passie, gelukkig worden van je vingers snel over de toetsen voelen gaan. Personages en hun karakters creëren, een verhaal vertellen, locaties beschrijven, dialogen schrijven. Ik vind het heerlijk, een familie, een verhaal, een leven bedenken naast dat van mijzelf. Ik las wel eens dat schrijvers hun personages zien als familie. Ik moest daar altijd een beetje om lachen, kon me dat niet voorstellen, inmiddels weet ik dat ze wel degelijk deel gaan uitmaken van je leven.
Mijn 2e manuscript is, een jaar na het afronden van mijn eerste manuscript, af.
Dan komt het moment dat je het aan anderen moet laten lezen. Je gaat op zoek naar proeflezers. Nadat je proeflezers hun ‘ongezouten mening’ hebben gegeven kruip je vervolgens weer achter dat toetsenbord om met die feedback jezelf te verbeteren. Of je kan je niet vinden in die feedback en doet er niets mee, het blijft uiteindelijk jouw kindje, jouw verhaal. Ik zit er weer middenin, buiten dat ik het spannend vind, geniet ik er ook van. Persoonlijk houd ik van kritische feedback, uiteraard wel goed onderbouwd. Ik kan mezelf erdoor verbeteren en dat is toch wat je wilt. Gisteren ontving ik de feedback van Annette van Luyk, een collega schrijfster waarvan ik weet dat ze kritisch kan en durft te zijn. Iemand die zelf mooi schrijft. Haar boeken ‘Roadtrip Italia’ en ‘Een perfecte illusie’ kan ik aanbevelen. Nog even, dan ligt ook haar derde roman in de boekhandel. Naast feedback kreeg ik ook een compliment. Ze vond dat ik enorme vooruitgang geboekt had. En het was me gelukt een vervolg te schrijven zonder dat het noodzakelijk is mijn eerste boek ‘Schaduwfamilie’ te lezen. En dat was precies wat ik wilde.
Ik was natuurlijk blij met zowel de feedback als het compliment.
Langzaam komt redactie, de uitgever in beeld. Gaat het weer lukken of wordt het dit keer uitgeven in eigen beheer? Maar zover is het nog niet. Ik moet de andere twee proeflezers nog kiezen en wanneer ook zij hun ‘ongezouten mening’ hebben gegeven neem ik de volgende stap.
Schrijven is een prachtig proces, ik kan het iedereen die twijfelt, die denkt, zal ik of zal ik niet, aanraden het te doen. Begin gewoon, wat heb je te verliezen?
