Impulsief, maar wel leuk…proefopdracht voor tekstschrijversbureau

‘Ben je er nog?’ vraagt mijn moeder aan de andere kant van de lijn.
Ik bevestig dat ik er inderdaad nog ben, maar ondertussen schieten mijn ogen over de mail die ik, terwijl ik met haar aan de telefoon zit te praten, geopend heb. Ik vertel haar waarom ik even niet reageer.
‘ Oh kind, ga jij je mail maar lezen hoor.’
‘ Nee hoor mam, dat hoeft niet. Uitgebreid lezen doe ik straks wel. Dat wat ik graag wilde weten, weet ik.’ Ik vertel haar waar het over gaat en ze is trots op me. Typisch moeder gedrag. Ik ben geen moeder maar ben al trots op Rosa, mijn kat, als ze lief is en luistert. Ik durf er niet aan te denken hoe ik als moeder zou zijn geweest.

De reden van haar trots is dat ik contact heb met een hele aardige dame van een tekstbureau. Ze wil mij een kans geven om als freelancer opdrachten voor haar te doen. In mijn vorige blogbericht opperde ik dat ik misschien wel freelance als tekstschrijver aan de slag zou kunnen gaan. Ik meende het, maar het was een idee dat nog geen week oud was. Verder dan wat onderzoek op internet en een leuk gesprek via de mail met een jonge vrouw was ik nog niet gekomen. Zij drukte me op het hart dat de stap aan de slag te gaan als freelance tekstschrijver, de beste was die ze tot dan toe in haar leven had gezet. Dat gesprek zette me aan het denken. Ik ben een stuk ouder, erg lang wachten met die stap zetten is dus geen optie. Ik publiceerde mijn blogbericht op Facebook in een paar groepen. Een uur later kreeg ik een reactie. Een weliswaar misschien impulsieve, maar wel heel leuke reactie. Of ik een proefopdracht wilde schrijven om te kijken of ik de handjes kon zijn die zij voor haar bureau af en toe kon gebruiken. Ik schrok eigenlijk wel. Het overviel me. En iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik redelijk onzeker kan zijn en regelmatig twijfel of ik iets wel kan. Hoewel, het gaat steeds beter. Soms ben ik zelfs, net als mijn moeder, een beetje trots op mezelf en op dat gevoel ben ik dan ook weer trots.

Na het gesprek met m’n moeder ging ik er even goed voor zitten. Ik had het niet slecht gedaan. Uiteraard waren er verbeterpunten. Ik hou van goede en kritische feedback. Feedback waar ik wat mee kan, want ik wil leren, ik wil mezelf verbeteren. In die laatste alinea, die ik als eerste las tijdens het gesprek aan de telefoon met mijn moeder, beloofde ze dat wanneer er een geschikte opdracht voorbij kwam, ik die zou mogen doen. Ik was uiteraard enthousiast. Maar ook als ze voorlopig nog geen opdracht heeft, ben ik blij met de richting die ik langzaam op ga. Die proefopdracht heeft me dichter gebracht bij de keuzes die ik voor mezelf moet maken. Het heeft me weer over een streep getrokken. Twee jaar geleden sleepte ik me nog iedere dag naar mijn werk, werk waar ik bijna depressief van werd, werk waardoor ik thuis kwam te zitten en waardoor ik me ongelukkig voelde. In die twee jaar ben ik steeds meer gaan schrijven, ook op advies van mijn therapeute, de liefste therapeute van heel Nederland. Ik voel me beter. Ik ben er achter dat geld nodig is, maar dat doen waar je blij van wordt net zo belangrijk is. Je hoort dat mensen vaker zeggen, maar ziet ze ook net zo vaak daar niet naar luisteren. Ik wil wel luisteren. Thuis gaan zitten was geen keuze, het overkwam me. Ik kon niets meer, zat als een dood vogeltje op de bank. Maar het is goed geweest, het heeft er voor gezorgd dat ik steeds meer durf te zeggen wat ik wil, maar vooral ook wat ik niet wil en dat ik keuzes durf te maken die me energie geven.

Op schrijfgebied ben ik nog lang niet waar ik wil zijn, maar ik ben op de goede weg en dat is het belangrijkste! Binnen een jaar zijn er twee romans van me uitgegeven, volg ik een cursus journalistiek, schrijf ik een blog en heb ik hele leuke contacten opgedaan met m’n schrijfactiviteiten. Dat is mooi en daar ben ik best een beetje trots op. Schrijf ik dat nu weer hardop…?

4 Reacties

  1. Geniet zo van jou schrijven en verhalen..
    En ontzettend leuk dat dit je nieuwe uitdaging gaat worden je weet nooit πŸ˜€en zeker mag je trots op jezelf zijn.
    Hoop dat je gauw wat te doen krijgt πŸ˜œπŸ’•

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *