Gepubliceerd op 4 juli 2021 om 13:10
Het milieu. We zijn er maar druk mee. Zonnepanelen, minder Co2 uitstoot, kleinere veestapel. Corona leek ons een beetje te helpen. De lucht werd schoner en in plaats van naar Dubai te vliegen deelden we kennis en info via Teams, thuis aan bureau of keukentafel. En waarom ook niet, wat is het verschil? Hoewel er vast een groep mensen stiekem de reisjes zal missen, geloof ik wel dat zakelijk reizen een stuk minder plaats zal vinden in de toekomst, maar of we privé ons reisgedrag blijvend veranderen, vraag ik me af.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat mijn bedrage aan het milieu ook niet om over naar huis te schrijven is. Ik doe bijvoorbeeld vrijwel niet aan afval scheiden. Verder dan papier en glas kom ik niet. De rest gaat bij mij allemaal in één bak. En ik pak nog te vaak de auto in plaats van de fiets.
Maar ik doe in ieder geval niet alsof.
Nu schaar ik mezelf niet onder de hoogopgeleiden maar uit onderzoek is gebleken dat ook zij zich toch nog vaak schuldig maken aan klimaat onvriendelijk gedrag, terwijl juist zij het zijn die er het hoogste woord over hebben. Deze hoogopgeleide mannen en vrouwen douchen langer en vliegen vaker dan hun laagopgeleide medemens. Neem onze Sigrid. Naar een overleg in Luxemburg lijkt de auto of de trein toch de meest voor de hand liggende manier van vervoer, maar mevrouw Kaag kiest, ondanks waar haar partij voor staat, het vliegtuig.
Ik kan er niets aan doen maar ik vermaak me kostelijk als ik mensen hoor praten over hoe goed zij bezig zijn met het milieu. Mensen die milieuvriendelijke waterflessen promoten en vervolgens met diezelfde waterfles in hun rugzak het vliegtuig in stappen om aan de andere kant van de aardbol cultuur te snuiven.
Gisteren, tijdens het nuttigen van mijn beschuitje, keek ik ‘Andere tijden’ waarin de trein als vervoermiddel in Europa sinds de jaren 50 werd belicht. De eerste auto trein vertrok in 1960 vanaf Amsterdam, hoewel toen totaal niet actueel, een milieuvriendelijke manier van reizen. Helaas, zeker toen, niet voor iedereen weggelegd, je gezin en je auto vervoeren op de trein naar de Cote d’Azur was niet goedkoop. Interrail daarentegen was voor de meeste jongeren wel weggelegd. Het was bedoeld voor jongeren tussen de 17 en 26 jaar, zo ongeveer de groep die nu met die milieuvriendelijke waterfles de halve wereld over vliegt. Eigenlijk is er in beleving weinig verschil. De jongeren van toen die met de trein, voor rond de 400 gulden, onbeperkt door Europa trokken wilden hetzelfde als de jongeren van nu die richting Bali vliegen: Rugtas, cultuur snuiven, nieuwe mensen ontmoeten en een gevoel aan vrijheid ervaren.
En toch voelt het blijkbaar anders.
Ook ik heb, weliswaar niet als jongere, de halve wereld over gevlogen omdat het zo mooi is in Amerika, Canada, Nieuw Zeeland…
Afgelopen jaar hebben we met zijn allen ontdekt hoe mooi Nederland is. Voor jongeren die het gevoel van vrijheid willen beleven is het misschien opnieuw tijd voor Interrail. De prijs is , als je de euro als gulden ziet, in al die jaren niet eens heel veel veranderd. Een maand onbeperkt door Europa reizen:
Toen ƒ 420 gulden, nu € 503,00
