Gepubliceerd op 19 juni 2021 om 13:46
Ik heb persoonlijk helemaal niets met voetbal, sowieso kijk ik weinig sport. Alleen honkbal en softbal doen mijn hart sneller kloppen, maar beiden zijn geen volkssport in ons land en zullen het waarschijnlijk ook nooit worden.
Veel slechte gewoonten uit Amerika waaien over, maar helaas blijft de populariteit van deze sporten aan de andere kant van de oceaan. Wat mij betreft had de junkfood, het al maar groter en meer, daar mogen blijven. Daarvoor in de plaats had ik liever dat die twee sporten de populariteit van het Yankees niveau bij ons zouden aannemen, zodat ook ik onderuit op de bank af en toe sport zou kunnen kijken en me schuldig zou kunnen maken aan het bekende ‘de beste stuurlui staan aan wal’ commentaar.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat de oranje tuinen, huizen en kleding bij mij achterwege zouden blijven. Niets ten nadele van degenen die het gelukkig maakt, ik zou zeggen vooral doen. Maar ik vind het prima dat in onze straat geen oranje huis te vinden is. Hoewel voor velen misschien het ultieme vaderlands gevoel, blijft dat gevoel vreemd genoeg alleen tot uiting komen tijdens grote voetbalevenementen. De afgelopen tijd heb ik weinig oranje gevoel ervaren. Nederland deed het allemaal zo slecht. Te laat vaccineren, te veel regels, te weinig regels, iedereen had wel iets op of aan te merken.
Maar met voetbal zijn we één grote Nederlandse familie.
Het EK. Uiteraard kom ik er niet helemaal onderuit, ook mijn vriend zit voor de buis. Gelukkig niet overdreven fanatiek, dus ik kan met gemak een boek lezen naast hem. Bij ons niet alleen oranje, uiteraard ook het groen wit rood van Italië. Maar verder dan sokken met Italiaanse vlaggetjes komt het gelukkig niet.
Toen ik gisteravond mijn vernieuwde versie van mijn manuscript aan het lezen was merkte ik iets op. Op tv, waar de zogenaamde critici de wedstrijd aan het voorbereiden waren, dezelfde die daarna hun ‘ongezouten’ commentaar geven, hoorde ik voornamelijk vrouwenstemmen. Ik was verbaasd. Altijd zitten daar mannen. Maar waarom eigenlijk? Laten we eerlijk zijn, honkbal en softbal zijn een ingewikkelder en meer tactisch spelletje. Toch tref je bij softbal voornamelijk vrouwen aan die daar wat van vinden, dus hoewel ik niets van voetbal snap, vraag ik me af waarom vrouwen onze vaderlandse sport niet zouden begrijpen en kunnen analyseren? Volgens mij is het vrouwelijk brein daar prima toe in staat. Vrouwen hebben misschien minder hersenen maar uit onderzoek blijkt dat de cellen die zij hebben, actiever zijn en meer verbindingen leggen. Lijkt mij zinvol bij het analyseren van een wedstrijd.
Misschien niet in Johan Derksen zijn tijd maar al enige tijd doen vrouwen actief en passief aan voetbal. Maar nee, onze Johan vindt het nodig om te benadrukken dat vroeger vrouwen de libelle lazen of zaten te breien. Hij is duidelijk blijven hangen in zijn eigen tijd. Daarbij, wat heeft hij zelf nu eigenlijk gepresteerd in die tijd op het veld? FC Haarlem, laat me niet lachen, dat is nooit wat geweest en de rest van de clubs waar hij zijn kunsten mocht vertonen waren ook niet bepaald topclubs. Nee Johan, je bent hopeloos ouderwets en het wordt tijd dat je het stokje overdraagt aan anderen waarvan hun leeftijd, ras of sekse onbelangrijk zijn, zolang ze maar niet discrimineren.
Hoewel ik eerlijk gezegd vind dat ze allemaal maar wat kletsen, vragen de kijkcijfers om zulk gezwets. De meeste van die zogenaamde experts hebben zelf nooit op het veld gestaan en dat is niet inherent aan voetbal. Kijk naar de Formule 1, ook daar tref je veel ‘experts’ met een hoop testosteron maar weinig praktijkervaring. Experts die zelf nooit een noemenswaardige prestatie hebben geleverd. Allemaal mannen die dromen een ‘Pluisje’ of een ‘The Hammer’ te zijn maar dat niet waren en ook nooit zullen worden.
Blijkbaar hoort dit gedrag bij mannen…een beetje generaliseren mag wel;-)
